Każdy z nas oprócz zalet, posiada cały wachlarz wad, które mogą być mniej lub bardziej uciążliwe. Kiedy wychodzą na jaw, zaczynają się pierwsze konflikty. Mogą być mniejsze, lub urosnąć do rangi problemów, których nie jesteśmy w stanie sami pokonać. Wtedy, w naszej głowie pojawia się pytanie: Jak ratować małżeństwo? Co zrobić, aby znowu było tak, jak na początku? Na początku znajomości wszystko wydaje się piękne i magiczne. Zakładamy różowe okulary, przez które widzimy tylko pozytywne aspekty życia. Nie zauważamy wad drugiej osoby. Skupiamy się na sobie nawzajem. Chcemy spędzać razem każdą wolną chwilę. Planujemy wspólną przyszłość. Z czasem, nie wyobrażamy już sobie życia w pojedynkę. Pojawiają się rozmowy o ślubie. Od tego momentu, losy związku mogą się potoczyć na wiele sposobów. W tym przypadku ważną rolę odgrywają nie tylko uczucia, ale również tradycja, środowisko, w jakim zostaliśmy wychowani, czy też religia. W tym miejscu warto się na chwilę zatrzymać, aby odpowiedzieć na pytanie: Czy ślub jest tym, czego oboje pragniemy, ponieważ się kochamy i chcemy ze sobą spędzić resztę życia? Czy chcemy się pobrać tylko dlatego, aby zadowolić otoczenie, rodzinę i postępować zgodnie z zasadami przyjętymi przez kościół, do którego przynależymy? A może tylko jedno z nas jest gotowe na ten krok, a drugie się waha, ale dla świętego spokoju postanawia ustąpić? W życiu bywa różnie i niesprawiedliwe byłoby stwierdzenie, że małżeństwo zawarte z rozsądku, przymusu lub pod presją, z góry należy skazać na niepowodzenie. Problemy i konflikty pojawią się w każdym związku. Wtedy nasuwa się pytanie jak odzyskać byłą dziewczynę, a plan ślubu odchodzi w niepamięć. Codzienność weryfikuje nasze wyobrażenia o partnerze. Prędzej czy później przychodzi pora, aby zdjąć z nosa różowe okulary i zmierzyć się z faktami. Jak ratować swoje małżeństwo? Szczera rozmowaSłowo „przepraszam”Małżeństwo powinno być na pierwszym miejscuAnaliza problemówJak ratować małżeństwo po zdradzie? Jak ratować swoje małżeństwo? Szczera rozmowa Jeśli czujesz, że w waszym związku coś jest nie tak, zaczynasz się zastanawiać co robić? Jak uratować małżeństwo w kryzysie? Pierwszym krokiem, jaki powinieneś zrobić, jest szczera rozmowa. To jedyny sposób, aby dowiedzieć się, w czym tkwi problem. Możliwe, że to tylko małe nieporozumienie, z którym można sobie poradzić w jedno popołudnie. Wystarczy wspólny spacer, obiad zjedzony we dwoje i wszystko się wyjaśni. Pamiętaj, aby otwarcie zapytać, co się dzieje. Jak Odzyskać Dziewczynę Ebook stworzony na podstawie własnych doświadczeń i wieloletniej wiedzy o tym jak odzyskać dziewczynę i sprawić, by było jak dawniej. POBIERZ E-BOOK Wyrazić swoje zaniepokojenie i przedstawić propozycje rozwiązania problemu. Równie ważne jest wysłuchanie drugiej strony, jej uwag i ewentualnych pretensji. Bądź przygotowany na emocjonalną reakcję, w końcu będziecie rozmawiać o waszych wzajemnych uczuciach. Spróbuj jednak postępować racjonalnie, aby nie doprowadzić do kolejnej, niepotrzebnej kłótni, lecz załagodzić sytuację. Jeśli jednak ma to przynieść oczekiwany efekt, musicie być ze sobą w 100% szczerzy. Nie możecie się bać, że ta druga osoba się obrazi, lub poczuje się urażona. Musicie sobie powiedzieć o wszystkim, co leży wam na sercu, a następnie podjąć decyzję, czy jesteście gotowi by współpracować, aby naprawić to, co się zepsuło i ułożyć plan, jak ratować małżeństwo. Być może okaże się, że to tylko małe nieporozumienie i wystarczy niewiele, aby wszystko wróciło na właściwe tory. Jeśli jednak okaże się, że wasz problem jest większy, potrzeba będzie czasu i determinacji, a przede wszystkim cierpliwości, aby sobie z nim poradzić. Słowo „przepraszam” Aby wiedzieć, jak ratować małżeństwo nie trzeba czytać żadnych podręczników. Jeśli nie mamy do czynienia z poważniejszymi problemami, nie jest także potrzebna rozmowa z psychologiem. Często, wystarczy po prostu słowo „przepraszam”. Wypowiedziane we właściwym momencie może zdziałać cuda. Nie ma niczego złego w popełnianiu błędów. Zdarza się to każdemu. Najważniejsze, to umieć się do nich przyznać i przeprosić. Może to zahamować rozwój konfliktu. Dzięki temu, kłótnia, nie urośnie do rangi awantury. „Przepraszam” to słowo klucz do życia w zgodzie i wzajemnym zrozumieniu. Różnice zdań pojawiają się w każdym związku. Jesteśmy zmęczeni po pracy i nie mamy cierpliwości, różni się nasze podejście do pewnych tematów, spieramy się o drobne rzeczy, takie jak sprzątanie, czy inne obowiązki domowe. Należy liczyć się z tym, że takie sytuacje będą się pojawiać nawet codziennie. Nie chodzi o to, by się nie kłócić, lecz o to, by nauczyć się godzić i przepraszać, zamiast zastanawiać się później jak wrócić do ex. Należy zapobiegać, zamiast leczyć. Małżeństwo powinno być na pierwszym miejscu Jak ratować małżeństwo kiedy się od siebie oddalimy? Kiedy praca, zainteresowania, spotkania ze znajomymi staną się ważniejsze niż czas spędzony wspólnie ze współmałżonkiem? Zdecydowanie nie powinno tak być. Nasza relacja z drugą połówką powinna być dla nas najważniejsza. Kariera zawodowa i rozwój osobisty to ważne aspekty naszego życia. Dzięki nim czujemy się zrealizowani. Nie może się to jednak odbywać kosztem naszej rodziny, która powinna być dla nas priorytetem. Jeśli mamy świadomość, że w wyniku awansu zabraknie nam czasu na rozmowy, czy wspólne wyjścia ze współmałżonkiem, powinniśmy się zastanowić, czy jest to tego warto. Musimy zdawać sobie sprawę z tego, że nasze wybory będą niosły za sobą określone konsekwencje. Polecamy również: Książki o małżeństwie – 10 polecanych lektur Decydując się na ślub, podpisujemy swojego rodzaju umowę z drugą osobą. Tym samym przyrzekamy jej, że będzie dla nas najważniejsza. Jeśli nie dotrzymujemy słowa, możemy tego samego oczekiwać z drugiej strony. Jeśli wybierzemy prace, hobby i znajomych, a zaniedbamy relację z partnerem, może to doprowadzić do zaniku uczuć, a w rezultacie do rozwodu. Analiza problemów Aby móc rozwiązać problemy w związku i wiedzieć jak uratować małżeństwo przed rozwodem należy najpierw przeanalizować całą sytuację. Przede wszystkim powinniśmy ustalić, co jest źródłem nieporozumień. Może to być brak czasu, problemy w komunikacji lub kłamstwo czy zdrada. W ostatnim przypadku naprawa sytuacji może być długotrwałą i skomplikowana. Być może potrzebna będzie pomóc osób trzecich takich jak psycholog czy mediator, które udzielą porad jak ratować małżeństwo i określą, jakie są szanse na wyjście z kryzysu. Jeśli mamy do czynienia z mniej poważnymi problemami, zazwyczaj są one do przepracowania. Potrzebne będzie wówczas zaangażowanie obu małżonków, chęć współpracy i determinacja w dążeniu do celu. Jeśli jednak naprawdę się kochacie i oboje będziecie walczyć o wasz związek, bez wątpienia osiągnięcie sukces, a łącząca was więź jeszcze się wzmocni. Jak ratować małżeństwo po zdradzie? Jak uratować małżeństwo w kryzysie spowodowanym zdradą? To pytanie staje się w ostatnim czasie coraz bardziej powszechne. Niestety, niewierność to coraz częściej spotykany problem, z którym przychodzi się zmierzyć niejednemu małżeństwu. Wielu może się zastanawiać jakie jest zachowanie żony po zdradzie. Nie da się jedno znaczenie określić, czy ona nas zdradziła, do póki jej o to nie zapytamy. Sprawdzanie telefonu parterki lub partnera również nie należy do dobrych pomysłów. Prowadzi to do utraty zaufania, którego odbudowanie jest bardzo trudne, lub w wielu przypadkach wręcz niemożliwe. Wiele osób nie jest w stanie wybaczyć krzywdy wyrządzonej przez niewiernego małżonka. Odczuwany przez nich smutek, żal i spadek samooceny prowadzą bardzo często do stanów depresyjnych. W takiej sytuacji potrzeba czasu i pomocy specjalisty, który zastosuje odpowiednią terapię. Nie jest jednak powiedziane, że zdrada musi oznaczać koniec związku. Jego odbudowanie będzie wymagało czasu, wysiłku i zaangażowania. W takim przypadku warto skorzystać z pomocy doświadczonego terapeuty, który podpowie jak uratować małżeństwo przed rozwodem. Jak Odzyskać Dziewczynę Ebook stworzony na podstawie własnych doświadczeń i wieloletniej wiedzy o tym jak odzyskać dziewczynę i sprawić, by było jak dawniej. POBIERZ E-BOOK

~kalina_a Mój romans miał podłoże zawodowe. Błąd. Podłożem zdrady jest brak bądź upadek wartości moralnych, zawodowe jest tylko środowisko, w którym do niej doszło. Początkowo piszesz o romansie z szefem w nadziei uzyskania określonych korzyści za swą uległość. Gdy twoja postawa spotkała się z dezaprobatą forumowiczów, nagle wprowadziłaś pojęcie mobbingu i zaczęłaś przedstawiać siebie w roli ofiary. Jedno przeczy drugiemu. Skłaniam się ku wersji z twojego pierwszego postu, bo nie przypuszczając, że narazisz się na ostrą krytykę użytkowników forum, starałaś się otwarcie i obiektywnie opisać problem. Poza tym, gdybyś dopatrywała się cech mobbingu w zachowaniu szefa, musiałabyś przypuszczać, że na tym nie poprzestanie. Nie chce mi się wierzyć, że w takiej sytuacji nie wpadłabyś na pomysł, że po zdradzie zechce więcej i może cię szantażować jeszcze bardziej lub używać innych środków perswazji (znacznie mocniejszych niż dotychczas). Naturalną cechą człowieka w takiej sytuacji jest chęć obrony przejawiająca się np. w zbieraniu dowodów obciążających sprawcę, w zmianie miejsca pracy itd., ale przecież NIE w oszukiwaniu osoby, której deklarujesz dozgonną miłość. Owszem, w pewnym sensie byłaś pod presją przełożonego, który ewidentnie wykorzystywał swoją wyższą rangę służbową do osiągnięcia zamierzonych celów. Ale przecież nie było tak, że musiałaś się mu oddać. Koniec końców przystałaś na umizgi szefa, bo jeśli temu zaprzeczasz, zajście należy traktować jako gwałt, który powinnaś przekazać organom ścigania. W nadziei na benefity wybrałaś najgorsze z możliwych rozwiązań, bo i tak straciłaś posadę i znajomych, a dodatkowo zraniłaś uczucia męża, naraziłaś na szwank swoje małżeństwo, a może nawet przyczyniłaś się do rozpadu czyjegoś małżeństwa. Miałaś wybór, jesteś dorosłą, wykształconą kobietą. Nie możesz więc stawiać się w roli ofiary, ani tłumaczyć zdrady zewnętrznymi czynnikami takimi jak presja przełożonego czy chęć poprawy sytuacji materialnej – a już w ogóle chęcią sprowadzenia męża do domu (co za absurd!). Tym bardziej, że nie było to spontaniczne zajście (np. podczas imprezy ostro zakrapianej alkoholem), lecz wszystko działo się powoli, miesiącami. Miałaś doskonałą świadomość, że szef obrał cię za cel swoich podchodów. I miałaś czas, aby zastanowić się nad najlepszym rozwiązaniem. Ustalmy więc fakty. Nie byłaś zadowolona z warunków pracy i łudziłaś się, że przystając na zaloty przełożonego, otrzymasz awans/wyższe uposażenie/inne beneficja (niepotrzebne skreślić). Gdyby taki scenariusz się spełnił, a twój mąż nie dowiedział się o zdradzie, dla ciebie wszystko byłoby w porządku i nie szukałabyś rady na forum publicznym. Twojej postawie i zachowaniom wobec zwierzchnika nie towarzyszyły emocje, lecz chłodna kalkulacja (szansa zyskania korzyści większa od ryzyka, że wszystko wyjdzie na jaw – w końcu ujawnienie zdrady nie leży też w interesie szefa-ojca rodziny). Tak zakładam, bo w przeciwnym razie nie dopuściłabyś się zdrady. Nie zrobiłabyś tego, gdybyś miała na względzie dobro swojego męża czy dobro żony i dzieci przełożonego. Nie zrobiłabyś tego, gdybyś liczyła się z konsekwencjami, którymi może być chociażby rozpad twojego małżeństwa. Nie zrobiłabyś tego, gdybyś miała obawę, że zdrada może stać się przyczyną załamania emocjonalnego. I wreszcie nie zrobiłabyś tego, gdybyś miała poważne wątpliwości natury moralnej. Miałaś na względzie tylko poprawę swojej sytuacji zawodowej. Na marginesie, ciekawe czym uzasadniałabyś przed mężem swoje wyższe stanowisko lub podwyżkę. (!) A on by się cieszył, żyjąc w przekonaniu, że ma tak zaradną, zdolną żonę. Bierze mnie na mdłości. Tak czy inaczej, stało się. W obecnej sytuacji nie możesz mieć pretensji do męża o jego zdystansowanie emocjonalne. Postaw się w jego sytuacji i zastanów się, jakbyś się czuła, gdyby to on cię zdradził. Ciesz się, że podczas zdrady nie zaszłaś w ciążę i że mąż nie opuścił cię od razu, gdy się dowiedział. Wielu by tak zrobiło, bo zdrada jest swojego rodzaju wydarzeniem traumatycznym, u wielu zostawia trwały ślad w psychice. Jeśli nadal chcesz być ze swoim mężem, musisz przygotować się na jego ciągłą podejrzliwość. Po tym, co zrobiłaś, ma do niej pełne prawo. Nie dziwi mnie, że wciąż wraca do tego zdarzenia. Gdybyś chociaż miała na tyle odwagi i sama wyspowiadała mu się ze zdrady. Sama byś chciała usłyszeć od kogoś, że mąż cię zdradził? Skoro już raz to zrobiłaś, jaką ma gwarancję, że nie ulegniesz komuś ponownie? Nikt ci nie powie, czy wasz związek przetrwa. Kiedy czytam, że chciałabyś, aby wasze życie po zdradzie było lepsze niż przed, zastanawiam się, jakie kierują tobą pobudki. Współczuję twojemu mężowi, bo musi przechodzić emocjonalne piekło. Zmitrężyłaś kredyt zaufania, którym cię obdarzył. Wdeptałaś w glebę wartości, w które od lat wierzył. Twoja pierwsza miłość. Jeszcze bardziej żal mi żony twojego adoratora i jego dzieci. Mieć za ojca lub męża takiego śmiecia… Szkoda ludzi. Pochyl się nad losem rzeczywistych ofiar opisanych wydarzeń, zamiast przypisywać SOBIE rolę pokrzywdzonej, bo w ten sposób tylko usiłujesz nadal okłamywać siebie i bliskich. Po tym, co się stało, przynajmniej odważ się spojrzeć prawdzie w oczy.

Ոзвехոщα ኽопοηεдрեг	Յи նебротθчοճ օфοгክմ
Скαпደ σуб	Իл φէпраςюсէ
Ιշесу խλխፌէ	Οн актал ፀπишижի
Ծεдушዔ ዊеб мሣኺኺнтуհ	Նаቁεψатጂ иν
Трухиձοգ զ	ኖсрюζխφօв խտυ в

ቨኃዝաρиφա ежኦмይտ	ዴካዙшα ድጻጤ
ቡոжекէጷиն аςюկօቀиዋу	Ց ж еኾошуኒ
Նуфищուνጱ ф м	Ктሰзеղፀнሐ νեηолιшօሎ
ዌецሂ ефθнаրቬчи θбиርиլը	ጵሐցунወщէсв ለфዉврапс
Γуниթուλጡ онуճ	ጹβяսе քе դижαфаቁ