Fotografia portretowa może być niezwykle satysfakcjonująca! Jednocześnie każdy kto jej spróbował wie, że jest niezwykle wymagająca. Podczas gdy większość innych gatunków fotograficznych opiera się całkowicie na pomysłach, talencie i technikach fotografa… portretowanie wprowadza element dzikiej osobliwość Modela. Podczas gdy fotograf krajobrazu może spędzać czas na bawieniu się ustawieniami aparatu, może zajadając chipsy czekać na idealne światło, fotograf portretowy musi działać szybko! Portretowy „obiekt” znudzi się i będzie wzburzony, jeśli będzie musiał siedzieć czekając na fotografa. Dotyczy to zwłaszcza dzieci, zapracowanych biznesmenów, osób starszych i zwierząt domowych. Dzisiaj przekażę Ci kilka solidnych wskazówek dotyczących fotografii portretowej na temat: Jak wybrać Modela (temat) podczas fotografowania do swojego portfolioGdzie umieścić swój temat – jakie dobrać tłoUstawienia aparatu: jaką wybrać przesłonę, jaki czas otwarcia migawki, ustawienia ISO, balans biliJakie obiektywy wykorzystywaćTechniki oświetlenioweJak tworzyć dobre autoportrety (niesławne selfie)Praca na świeżym powietrzu w porównaniu z wnętrzemPortrety artystyczne, a bardziej powszechne podejścieSzczególne obawy związane z ujęciem „zbliżenie”Przedstawię Ci kilku wspaniałych fotografów portretowych, abyś mógł zobaczyć ich zdjęcia i zdobyć więcej koniec, zaprezentuję Ci profile Facebookowe kilku niesamowitych Fotografów portretowych, w ten sposób będziesz mógł zobaczyć sporo inspirujących fotografii. Jak wybrać Modelkę, Modela Tą kwestię najlepiej zacząć od pytania – jaki rodzaj portretu zamierzasz stworzyć? Jakiego efektu końcowego szukasz? Jeśli ktoś cię zatrudnia lub poprosił o stworzenie swojego portretu, to nie masz wyboru w tej kwestii. W obu jednak przypadkach musisz ustalić kilka kwestii. Jakiego rodzaju portrety masz wykonać?Jakich wyborów logistycznych możesz dokonać, aby wykonać swojemu obiektowi portret, o który on prosi? Na przykład, czy w takiej sytuacji potrzebne jest studio? Jakiego rodzaju kompozycji wymaga zdjęcie?Wreszcie, biorąc pod uwagę te parametry, jakiego rodzaju sprzętu i technik potrzebujesz, by z powodzeniem nadać swojemu obiektowi styl portretu, którego obiekt poszukuje. Jeśli tworzysz portret do swojego portfolio, aby przyciągnąć klientów, lub po prostu jako wyraz swojej sztuki, to tylko Twoje wizje i wyobraźnia stanowią ramy tej pracy. Dzięki kreatywnym, samodzielnie przypisanym projektom portretowym, masz pełną kontrolę nad tematem, modelem, lokalizacją, rekwizytami, włosami, makijażem i oświetleniem. Dobry przebieg pracy, podczas wykonywania „kreatywnego portretu”, zawiera następujące punkty. Przedmiot portretu - Portretowany Jest to bardzo ważne jako punkt wyjścia, ponieważ obiekt może mieć wpływ na wszystkie pozostałe wybory. To czy Twój obiekt ma włosy blond czy czarne? Czy jest wysoki czy niski? Skupisz się na tworzeniu koloru lub portretu b&w? Na przykład, powiedzmy, że chcesz stworzyć czarno-biały portret trenera personalnego, stojącego na zewnątrz, w ostrym świetle, wyglądającego dość przystojnie i męsko w gotowości do akcji. Miejsce Ważne byś wcześniej znał już miejsce, w którym planujesz wykonać zdjęcia. Jeżeli jest to możliwe to przed wykonaniem zdjęć wybierz się tam wcześniej i rozpoznaj teren. Sprawdź naturalne warunki oświetlenia i specyfikę miejsca. Stylizacja i rekwizyty Ubiór oraz dodatki to niezmiernie ważny element portretu. Nawet te obrazy przedstawiające jedynie twarz nierzadko są przyozdobione nakryciem głowy, kolczykami, czy inną biżuterią. Odpowiedni dobór tych elementów może zupełnie zmienić odbiór zdjęcia. Włosy i makijaż Zastanów się, czy potrzebujesz uzyskać profesjonalną pomoc. Salony fryzjerskie i kosmetyczne często mają pracowników, którzy lubią brać udział w sesji zdjęciowej i nie wymagają wynagrodzenia, ale po prostu chcą mieć zdjęcia do własnego portfolio. Plan zdjęciowy i z Lista ujęć Jeżeli nie wiesz co dokładnie chcesz osiągnąć i jakich ujęć oczekujesz to Twoje efekty także będą przypadkowe. Idealne zdjęcie portretowe jak i każde inne działanie wymaga planu. Konieczne jest więc rozpisanie ujęć oraz stworzenie planu zdjęciowego. Więcej naszych prac możesz zobaczyć przechodząc do strony sesji biznesowych. Sprzęt i oświetlenie Po stworzeniu planu zdjęciowego i listy ujęć zastanów się jakiego sprzętu potrzebujesz do wykonania tych fotografii. Może okazać się, że nie musisz zabierać wszystkiego co posiadasz! Może okazać się także, że występują pewne deficyty sprzętowe. Warto to jednak wiedzieć wcześniej. Nikt nie lubi niespodzianek podczas sesji. Idealna lokalizacja na portret Po „stworzeniu pomysłu na portret”, wybraniu „obiektu” przychodzi czas na wybór lokalizacji – właśnie wtedy Twój „plan zdjęciowy” staje się bardzo pomocny. Twój „plan zdjęciowy” powinien być napisany tak szczegółowo, jak tylko potrafisz go wykonać. Nie zbudowałbyś domu bez projektu; to ta sama koncepcja. To właśnie tutaj wysokiej klasy portrety różnią się od większości innych gatunków fotografii. Zazwyczaj wymaga to pewnego wstępnego planowania, a „Plan zdjęciowy” zapewni Ci właściwą drogę. Im bardziej zdefiniowany jest plan zdjęciowy, tym łatwiej będzie wykonać zdjęcie portretowe. Plan Zdjęć może pomóc w identyfikacji potencjalnych problemów, takich jak, czy dostępne zasoby ograniczą wybór miejsca wykonania zdjęcia? Czy masz dodatkowy sprzęt oświetleniowy? Czy potrzebne będzie oświetlenie stałe czy lampy błyskowe? Czy wiesz, jak szybko i sprawnie korzystać z tego sprzętu? Jeśli dopiero zaczynasz fotografię portretową, najlepszym rozwiązaniem jest praca z dostępnym oświetleniem. Oznacza to albo na zewnątrz, albo wewnątrz, w pobliżu okna lub drzwi. Planowanie wstępne może pomóc w uproszczeniu procesu. Na przykład, intrygujący portret kobiety, taki jak ten, potrzebuje tylko okna jako źródła światła. Drugą kwestią przy wyborze miejsca jest – co znajduje się w tle? Kąt nachylenia tła nie jest prawie nigdy komplementarny z jednak pamiętać, że istnieją dwa rodzaje portretów: portret środowiskowy i nieśrodowiskowy. Portret środowiskowy W przypadku portretu środowiskowego, chcesz zobaczyć część tła otaczającego, ponieważ to właśnie ono stanowi o środowisku. Dzięki portretowi środowiskowemu nie trzeba obejmować całego pomieszczenia, aby ustalić „miejsce”. Wybierz czysty kąt i dołącz kilka odpowiednich rekwizytów, aby „opowiedzieć historię”. Musisz jednak mieć na uwadze treść tła. Wybierając miejsce, w którym chcesz umieścić obiekt, nie dopuść, by jakiś rozpraszający uwagę element (jak np. stara rura) przechodził tuż za głową portretowanego. Postaraj się utrzymać obszar „bezpośrednio” za obiektem tak czysto, jak to tylko możliwe – oznacza to, że nie ma zbyt wielu obiektów, kształtów, zauważalnych cieni lub dziwnego oświetlenia. Portret nieśrodowiskowy W przypadku portretu nieśrodowiskowego tłem będzie pusta ściana, bezszwowe papierowe tło lub płócienne tło. Żadne otoczenie nie zostanie uwzględnione. Tu możemy zagrać jedynie światłem. Może to być różnego rodzaju winietowanie osiągnięte w procesie fotografii lub w postprodukcji. Pozycjonowanie jest sztuką, która naprawdę wymaga więcej czasu i wysiłku, niż można opisać w jednym artykule. Damy Ci jednak kilka wskazówek, które poprowadzą Cię we właściwym kierunku do dobrej postawy. To właśnie w tym miejscu 'lista ujęć’ (wspomniana wcześniej) jest pomocna przy wstępnym planowaniu póz. Należy tylko pamiętać, że w dniu zdjęciowym, okoliczności mogą się zmienić. Jednakże, posiadanie „listy ujęć” pozwoli Ci na utrzymanie porządku. W fotografii portretowej istnieją pewne standardowe wskazówki dotyczące kadrowania portretu. Jest to ważne, wspominam o tym ponieważ kadr może wpływać na pozę. Standardami są: ujęcie głowy,ujęcie głowy i ramion,ujęcie połowy ciała,ujęcie trzech czwartych ciała,ujęcie całego ciałazdjęcie grupowe. Oczywiste jest, że ostatecznego kadrowania należy dokonać w postprodukcji. Ważna zasadą jest by nie wycinać ciała tam, gdzie się wygina. Jeśli portret ma być „pełnowymiarowy”, upewnij się, że zawiera całe ciało – plus daj obrazowi trochę miejsca wokół krawędzi. Uwaga! Nigdy nie przycinajcie ciała w miejscu, w którym się ono wygina. Jeśli portret jest ujęciem głowy – wykonaj ujęcie tak ciasno, że nie widzisz szyi „w ogóle” wtedy uzyskasz najlepsze portret jest ujęciem głowy i ramion, nie przycinaj obiektu na linii ramion ani na Twój portret jest półdługim portretem, trzymaj całą talię w kadrze i powyżej kolan lub całkowicie poza kadrem (powyżej linii talii). Nie obcinaj ramion ani rąk. Jeśli Twój portret jest na całej długości, nie obcinaj obiektu na kostkach. Gorące punkty sylwetki w portrecie Newralgiczne punkty kadrowania portretu to górne partie ramion, szyja, ułożenie rąk, cała sylwetka i nogi. Skupmy się najpierw na szyi. Jeśli na szyi znajduje się nadmiar skóry, postaraj się, aby fotografowany obiekt z wyciągnął szyją. Wybranie odpowiedniej pozycji może bardzo pomóc! Postaraj się uchwycić osobę tak, aby poza wyglądała normalnie. Na przykład, umieść aparat wyżej niż obiekt, tak aby rozciągając szyję. Obiekt patrzy w górę w kierunku aparatu. Końcowy efekt to bardziej naturalne spojrzenie w połączeniu z właściwym pozowaniem. Jeśli na ramionach znajduje się jakiś nadmiar ciała, to będzie on powiększony tylko wtedy, gdy pozujemy z rękami przyciśniętymi do ciała. Trzymaj ramiona z dala od ciała. Może to być potrzebne nawet w przypadku osób, które mają cienkie ramiona. W końcu, nic nie zabije Twojego zdjęcia portretowego szybciej niż ręce, które Twój obiekt ułoży w sposób wyglądający obiektywy szerokokątne i dłonie wystające blisko aparatu nie współpracują ze sobą dobrze. Jednak w tym przypadku, ze względu na charakter ujęcia, w rzeczywistości dodaje to portretowi dramatyzmu. Ten szczególny gorący punkt jakim są ręce jest podkreślany tylko przez fakt, że większość portretowanych osób nie wie, co zrobić z nimi robić. W tej sytuacji nie pomaga także stres, bo gdy stają się nerwowe ludzie robią z nimi dziwne rzeczy. A oto kilka wskazówek co zrobić z niespokojnymi rękami. Portretowany Nie powinien przesuwać rąk do przodu ciała. Spowoduje to, że będą one wyglądać na duże i kliknięciem w migawkę, spójrz na ręce obiektu. Czy są zaciśnięte czy rozluźnione? Czy palce nie są skrzyżowane w dziwny sposóbJeśli obiekt jest zdenerwowany – daj mu coś do zrobienia! Ręce powinny spoczywać kolanie, może ewentualnie wsunąć kciuk do kieszeni spodni. Ręce mogą także trzymają rekwizyt. Jeśli jesteś w „trybie zdjęć grupowych”, ostrożnie połóż ręce każdego z osobna na osobniku obok. Musisz być jednak ostrożny z tą końcówką. W portrecie rodzinnym, każdy może chwycić się siebie nawzajem. W przypadku portretu biznesowego, należy dokładnie rozważyć wszelkie opcje dotykowe. Ostatnie rozważania na temat pozowania dotyczy postawy i nóg. Jeżeli masz już jakieś doświadczenia z portretem to z pewnością wiesz, że nikt nie wygląda dobrze, stojąc sztywno jak deska. Pracuj z obiektem, aby mógł się zrelaksować w normalnej pozycji ciała. Niech przekłada jedną nogę nad drugą lub wystawia jedną stopę do przodu lub na bok. Polecam tutaj uczyć się od najlepszych! Przestudiuj fotografię portretową (taką którą najbardziej doceniasz), poszukaj inspiracji aby zobaczyć, jak fotograf pracował z obiektem, jakie wybrano postawy, co z rękami i stopami. Ustawienia aparatu w fotografii portretowej Jak wiadomo wykonanie każdej fotografii wiąże się z wyborem:obiektywu (ogniskowej),przesłonyczasuISOTo od tych parametrów zależy jak technicznie będzie wyglądało zdjęcie. W tej części po kolei omówię wszystkie te parametry oraz ich wpływ na efekt końcowy. Obiektyw Wybór obiektywów, jakich chcesz użyć, zależy w dużej mierze od Twojego 'Planu Zdjęć’ i 'Listy Zdjęć’. Jest jednak jedna prawda, która jest generalnie uniwersalna, bez względu na wszystko. Unikaj stosowania obiektywów szerokokątnych (7 – 14 mm), chyba że fotografujesz portret dużej grupy lub próbujesz uzyskać specjalny efekt. Obiektywy szerokokątne tworzą zniekształcenia pomiędzy pierwszym planem a tłem. Na przykład, efekt ten może sprawić, że nos obiektu będzie wyglądał na duży, jeśli będzie się on pochylał w kierunku aparatu. Dzięki użyciu obiektywu o dłuższej ogniskowej (min. 50 mm) twarz dziecka wydaje się być odpowiednio proporcjonalna. Ponadto, niektóre obiektywy szerokokątne mogą wykazywać zniekształcenia w pobliżu krawędzi kadru. W przypadku portretu jednoosobowego na ogół konieczne jest zastosowanie obiektywu w zakresie ogniskowych od 35 mm do 180 mm. Ogniskowa, której będziesz chciał użyć w tym zakresie, zależy od zamierzonych ujęć na 'liście zdjęć’, wielkości obszaru roboczego oraz rozmiaru matrycy aparatu. Jeśli zamierzone ujęcie jest ciasne, użyjesz obiektywu o ogniskowej zbliżonej do 180 mm. Jeśli zamierzonym zdjęciem jest zdjęcie jednoosobowe o pełnej sylwetki, użyty zostanie obiektyw zbliżony do ogniskowej 35 mm. Jeśli aparat jest wyposażony w matrycę o mniejszym rozmiarze, będzie używał szerszych obiektywów, a jeśli aparat jest wyposażony w matrycę pełnoklatkową ff, będziesz używał obiektywów o dłuższej ogniskowej. Każda ogniskowa pomiędzy tymi dwoma skrajnymi zmiennymi (35mm – 180mm) zapewnia bardzo odmienne efekty. Opłaca się eksperymentować!Kolejnym ważnym czynnikiem wpływającym na wybór obiektywu jest maksymalny otwór przysłony. Przesłona Wybór przysłony w fotografii portretowej ma ogromne znaczenie, ponieważ to ona (w połączeniu z ogniskową obiektywu i odległością aparatu od obiektu) wpływ na głębię ostrości. Fotografowie portretowi preferują małe głębię ostrości, ponieważ pomaga to odizolować obiekt od tła. Bądź jednak ostrożny. Nie rób głębi ostrości tak płytkiej, aby ważne rysy twarzy były nieostre. Głębia ostrości to termin optyczny opisujący odległość z przodu i z tyłu „punktu ostrości”, który na ostatecznym zdjęciu będzie wyglądał na skupiony. Na przykład, zamierzasz stworzyć portret głowy dziecka. Skupiasz się na oczach dziecka. To jest „punkt ostrości”. Wybrany przez Ciebie przysłona może wydłużyć okno głębi ostrości na tyle daleko, że nos dziecka będzie ostry, a ostrość rozciąga się aż do tyłu głowy, za uszami. Inaczej mówiąc, cała twarz dziecka będzie ostra. Byłoby to uważane za „głęboką” głębię ostrości. Wybór małej przysłony może stworzyć coś, co nazywa się „płytką” głębią ostrości. W tym przypadku tylko oczy dziecka byłyby ostre i nic poza nimi. Przysłona a głębia ostrości Niższa wartość f/, na przykład f/2,8, oznacza większy otwór przysłony wewnątrz obiektywu, który tworzy „płytką” głębię liczba f/, na przykład f/22, oznacza mniejszy otwór przysłony wewnątrz obiektywu, który tworzy „głębszą” głębię ostrości. Staje się to o tyle ważne, że jeśli wykonasz portret dla obiektu i tylko jego oczy są w centrum uwagi, ponieważ wybrałeś bardzo duży otwór przysłony o niewielkiej głębi ostrości, a Portretowany chciał, aby cała twarz była w centrum uwagi to cóż, będziesz miał problem. W związku z tym, jeśli sfotografujesz dużą grupę osób i nie ustawisz odpowiednio dużej głębi ostrości, niektóre osoby w tylnym rzędzie mogą być całkowicie nieostre. Być może słyszałeś, jak fotografowie bełkotali „bokeh”. Kiedy zaczynasz, nie powinieneś się o to zbytnio martwić. Zamiast tego skoncentruj się na prawdziwym zrozumieniu tego, jak działa głębia ostrości w rzeczywistych sytuacjach portretowych, a następnie zajmij się tymi fantastycznymi rzeczami. Czas migawki Szybkość migawki to dość łatwe do zrozumienia ustawienie w fotografii portretowej. Jeśli nie próbujesz uzyskać jakiegoś specjalnego efektu, czas otwarcia migawki musi być wystarczająco krótki, aby zatrzymać wszystkie drgania aparatu, a także każdy ruch obiektu. Dobrą zasadą stosowaną na początku jest następujący wzór: minimalny czas otwarcia migawki = 1 / ogniskowa Oznacza to, że minimalny dopuszczalny czas otwarcia migawki ustala się patrząc w obiektyw. Jeśli używasz obiektywu 100 mm, najwolniejszy czas otwarcia migawki wynosiłby 1/100 sekundy. Jeśli ta liczba spadnie na nieistniejący czas otwarcia migawki, należy zaokrąglić w górę. Na przykład, zamiast używać 1/100 sekundy, można ustawić czas otwarcia migawki w aparacie na 1/125 słabym oświetleniu, nie pozwól, aby drgania aparatu zrujnowały Twoje ujęcie. Dobrą zasadą, aby sprawdzić ostrość portretu, jest patrzenie na rzęsy. Oczekuj, że rzęsy na portrecie będą ostre i wyraźnie. Powinnaś mieć możliwość łatwego zobaczenia każdego pojedynczego włosa. Teraz, nawet stosując tę formułę, trzeba być bardzo świadomym punkt; w fotografii portretowej zaleca używanie w miarę możliwości statywu. Korzystanie ze statywu daje Ci dwie ogromne korzyści. Masz pewność, że aparat jest stabilny. Dzięki temu możesz skupić się na każdym ruchu obiektu (w tym na mruganiu oczami).Pozwala to również na wyciągnięcie twarzy zza kamery. Możesz spojrzeć na obiekt nad kamerą, co zaangażuje go i stworzy bardziej naturalny wyraz twarzy. ISO Czyli czułość matrycy na światło. W większości przypadków chcemy utrzymać niskie ustawienie ISO. Tak by obraz był czysty i pozbawiony „ziarna”. Problem z ustawieniami ISO jest znany dokładnie jako szum cyfrowy. Nie wchodząc w niepotrzebne szczegóły techniczne, musisz to zrozumieć. Niskie ISO ok, ale jak niskie? Ta decyzja opiera się na ogół o jakość samego aparatu. Wszystkie aparaty cyfrowe będą wykazywały wzrost szumu cyfrowego w miarę zwiększania się liczby ISO. W przypadku podstawowego aparatu fotograficznego można zauważyć wyraźny wzrost szumów w dowolnym miejscu po przekroczeniu wartości ISO 400. W przypadku lustrzanek cyfrowych z wyższej półki, można podnieść poziom ISO nawet do 800 lub 1600 bez budzących zastrzeżeń poziomów szumów. Wykonaj kilka testów i określić, w którym miejscu sprzęt fotograficzny emituje budzące zastrzeżenia ISO należy zawsze ustawiać poniżej budzącego zastrzeżenia poziomu szumu, a im niższy, tym lepiej. Jeśli niska czułość ISO jest lepsza, to dlaczego nie można ustawić jej zawsze na niskim poziomie? Ustawienie ISO ma bezpośredni związek z ekspozycją znaną jako „Trójkąt ekspozycji”. Bez przesadnej techniki… wyższe ustawienie ISO pozwala na wykorzystanie krótszego czasu otwarcia migawki i mniejszej wartości przysłony… przy jednoczesnym uzyskaniu odpowiedniej ekspozycji. A Ty? Od czego zaczynasz? Ustawiasz odpowiednie ISO, aby uzyskać taki czas otwarcia migawki, który zatrzyma drgania aparatu i zapewni odpowiednią głębię ostrości. Jeśli musisz podnieść wartość ISO powyżej „budzącego zastrzeżenia limitu szumów”, to musisz dodać więcej światła. Techniki oświetleniowe dla portretów Na temat oświetlenia stosowanego przy tworzeniu portretów napisano masę książek. Jest to ilość wiedzy, która znacznie przekracza objętość tego artykułu, nie mniej jednak postaram się przekazać Ci samą esencję. Będzie to kilka kluczowych aspektów, które pozwolą Ci zacząć i działać. Miękkie światło zazwyczaj działa lepiej niż twarde. Miękkie światło można znaleźć w pomieszczeniach w pobliżu okien lub na zewnątrz w na ogół lepiej wychodzą lepiej przy oświetleniu frontowym i bardzo małej ilości cieni. Mężczyźni na ogół wyglądają bardziej męsko z pewną ilością cieni na światła jest dobrym sposobem na otwarcie cieni. Do tego celu można użyć profesjonalnej blendy odbijającej światło lub działającej podobnie foli ochronnej na szybę samochodu. Srebrne folie odbijają światło i redukują światła z twarzy jest dobrym sposobem na nadanie portretowanego wymiaru. Zwłaszcza gdy oświetlenie jest płaskie. Użyj do tego czarnej blendy. Gdy ustawisz tę blednę obok twarzy portretowanego obiektu, odciągnie ona światło od twarzy i stworzy cień. Portret Selfie, Fotografia autoportretowa Kiedyś było to trudne zadanie zwłaszcza jeżeli trzeba było tego dokonać za pomocą wielkiej lustrzanki z ciężkim obiektywem. Od dłuższego już czasu robienie selfi jest możliwe dzięki przednim aparatom telefonów komórkowych. Należy jednak pamiętać, że długości ogniskowych tych aparatów są małe i z fizycznego punktu widzenia zdjęcia takie są bardzo niekorzystne. Jak pisałem wcześniej najlepsze portery są tworzone przy pomocy obiektywów o długich ogniskowych (50 – 180 mm), które niezniekształcają fotografowanego obiektu. Należy więc uważać, by robiąc zdjęcia z ręki telefonem nie wpaść w zniekształcenie. Fotografia portretowa Outdoor vs. Indoor Wielu początkujących fotografów obstaje przy tylko jednej z tych opcji. Wolą fotografować wewnątrz lub na zewnątrz. Prawda jest taka, że każda z tych opcji ma swoje zalety i wady. Chciałbym omówić każdą z nich z osobna. Wewnątrz:Wada – Niski poziom światłaZaleta – brak przeszkadzających osób postronnychWada – ograniczona przestrzeń i możliwość poruszania sięKorzyść – kontrola nad środowiskiem naturalnymWada – Często wymaga dodatkowego sprzętu – Zapewnia prywatność obiektu do zmiany ubrania, utrwalenia włosów, makijażu, – Łatwo dostęp do energii elektrycznej – jeśli jest potrzebna. Na zewnątrz:Wada – narażenie na działanie czynników takich jak: wiatr, ciepło lub zimno, owady i – zapewnia dużo światłaWada – mimo że jest dużo światła, często może być ono – Jest dużo miejsca na wybór lokalizacji i tła. Możesz szybko zmienić lokalizację i tło bez większego – Aby obejść możliwość ostrego światła, należy zaplanować sesję o określonych porach dnia lub uważnie obserwować zacienione – znacznie mniej widoczny niekorzystny efekt lampy błyskowej, nawet jeżeli jest ona zamontowana na – Brak prywatności, w tym problem przypadkowych osób poruszających się w tle Fotografia artystyczna, portret kreatywny Kreatywność w fotografii jest ważna, nie mniej jednak puszczanie wodzy fantazji jest najczęściej wskazane przy sesjach budujących portfolio. W przypadku fotografii wykonywanej na zlecenie Twoim głównym zmartwieniem powinno być pamiętanie o założeniach wstępnych i wyniku końcowym. Jeśli Portretowany jest prezesem starej i ugruntowanej korporacji, to raczej nie będzie chciał stać w ich bieliźnie na skraju bagna. Z drugiej strony, jeśli Twoim tematem jest starzejący się główny gitarzysta z zespołu rockowego w latach 70-tych to może być to niezłe tło. Fotografia portretowa Beauty Fotografia portretowa wykonywana z bliska jest często dość dramatyczna. Możemy w ten sposób obnażyć każdy niuans twarzy Portretowanego zwłaszcza dotkliwe może być to dla kobiet. Dwa elementy są ważne przy próbie zbliżenia fotografii portretowej. Oświetlenie twarzyTwoje umiejętności postprodukcyjne w zakresie radzenia sobie ze szczegółami dotyczącymi skóry i twarzy Praca z oświetleniem oznacza po prostu, że musisz być ostrożny i świadomy. Należałoby odpowiedzieć sobie na pytania. Czy oświetlenie wygląda na przyjemne? Czy z zabłąkanych włosów lub jakiegoś innego przedmiotu na twarz rzucane są jakieś błądzące cienie? Czy skóra nie jest prześwietlona? Zajmowanie się skórą (niedoskonałościami) i rysami twarzy stało się obecnie „prawie” zautomatyzowane dzięki dużym możliwościom oprogramowania. Należy jednak wziąć to pod uwagę. Jeśli pójdziesz do swojej lokalnej księgarni i przestudiujesz okładki znanych magazynów, takich jak Vogue czy Glamour, zauważysz, że przedmioty nigdy nie są retuszowane do tego stopnia, że tekstura skóry całkowicie zanika. Te wspaniałe portret są przykładem profesjonalnego retuszu skóry wykonanego prawidłowo. Skóra kobiet wygląda perfekcyjnie, ale nadal ma teksturę. Całkowita utrata faktury skóry to martwy dar amatorskiego fotografa portretowego. Jeśli skóra Twojego obiektu wygląda jak plastik, posunęłaś się o krok daleko… Celem jest sprawienie, aby Twój obiekt wyglądał dobrze, ale nie fałszywie. Wielkie nazwiska Fotografii Portretowej Doskonałym sposobem, aby nauczyć się nowych umiejętności w fotografii i znaleźć inspirację jest studiowanie pracy najlepszych. Oto krótka lista najlepszych fotografów portretowych, którzy kiedykolwiek pracowali w tej dziedzinie. Wyszukaj w Internecie ich nazwiska a zanurz się w ich unikalnym podejściu do fotografii portretowej. Annie Leibovitz Irving Penn Chiara Fersini Richard Avedon Yousuf Karsh David Bailey Herb Ritts Mary Ellen Mark Cindy Sherman Dan Winters Andy Gotts Zainspirowaliśmy Cię? Pojawiły się pytania? Skontaktuj się z nami w wygodny dla Ciebie już teraz: 660459537lub napisz przez: Messenger

Fotografia portretowa jest jedną z najbardziej lubianych dziedzin wśród fotografów. W końcu fotografujemy nie tylko otaczającą nas rzeczywistość, ale w dużej mierze ją kreujemy. Jak jednak podejść do fotografowania, żeby efekty były udane? Jak zrobić dobre portrety w plenerze? Fotografię portretową polubiłem właściwie od samego początku, odkąd tylko zacząłem mocniej interesować się fotografią. Doskonale pamiętam swoje pierwsze ministudio, które urządziłem w swoim kilkunastometrowym pokoju w domu rodzinnym. Podłe lampy o mocy 100Ws, chwiejące się statywy i agrowłóknina jako tło, a do tego aparat kompaktowy (Minolta A1). Na szczęście od tamtej pory naprawdę dużo się nauczyłem. Kiedy na dworze jest dość ciepło, mamy słoneczną pogodę, aż grzech nie skorzystać z takiej okazji. Za każdym razem, po długiej zimie bardzo czekam na możliwość fotografowania na zewnątrz. Oczywiście, zdjęcia możemy zrobić też w środku zimy i pełnym zachmurzeniu, ale ja wolę fotografować wtedy, kiedy nie marznę i nie muszę walczyć o światło. Plener daje nam przede wszystkim mnogość kadrów – wystarczy krótki spacer po mieście, czy łące, gdzie dostaniemy całe mnóstwo różnorodnych teł – budynki, drzewa, jezioro, rzeka – wszystko, zależy od tego gdzie jesteśmy. Do tego mamy darmowe światło, które oczywiście trzeba okiełznać…ale o tym w dalszej części artykułu. Przygotujmy się do samej sesji. Portret w plenerze – przygotowania Fotografuję przeróżne osoby, zarówno profesjonalistów jak i amatorów. Na potrzeby tego poradnika o fotografowaniu portretów w plenerze, skupimy się na pracy z modelką. Niektórzy uważają, że fotografując osobę doświadczoną, mogą odpuścić pomysł, założyć długi obiektyw, a zdjęcia i tak wyjdą. Oczywiście, pewnie wyjdą, ale czy będą tym, na czym nam zależy? Przed sesją trzeba porozmawiać z modelką, ustalić szczegóły sesji, makijażu, stylizacji. Podczas naszej sesji z Kingą zależało nam na zrobieniu bardzo delikatnych zdjęć w plenerze, podczas zachodzącego słońca. Kinga została pomalowana przez Kasię Skoczylas, która zadbała też o stylizacje. Makijaż miał być lekki, świetlisty, w naturalnych kolorach. Nie robiąc zdjęć stricte beauty, po prostu lubię, kiedy modelka ma wyrównany kolor na twarzy, cień na oku w naturalnym kolorze – brzoskwiniowym, brązowym, grafitowym – raczej stronię od mocnych kolorów, które pasować będą tylko do określonej stylizacji czy miejsca. Tu oczywiście ważna jest nić porozumienia między fotografem, modelką i wizażystką. Wcześniej dobrze jest też np. stworzyć wspólną tablicę na pintereście z inspiracjami, tak żeby każdy z Waszego zespołu wiedział, w jaki klimat zdjęć chcemy iść. Jak zrobić dobry portret w plenerze? Fot. Jakub Kaźmierczyk Oczywiście nie zawsze będzie z Wami makijażystka i stylistka, więc bardzo często będziemy sam na sam z modelką. Wtedy oczywiście też trzeba wcześniej porozmawiać o samej sesji – jej zamyśle, porozmawiać o makijażu i ubraniach. Tu również z pomocą przyjdzie wspólna tablica na pintereście. To, co też polecam fotografom, to w czasie wyprzedaży, odwiedzić odzieżowe sieciówki, w których znajdziecie mnóstwo ciekawych ubrań do sesji w śmiesznie niskich cenach. Sam w poprzednim sezonie uzupełniłem sesyjną garderobę za kilkaset złotych, kupując naprawdę mnóstwo ubrań, gdzie dla przykładu, sukienki były często przecenione z 200 na 30 zł. Mając zestaw ubrań, które przyniesie ze sobą modelka, i to co Wy będziecie mieli w swojej kolekcji, na pewno ułożycie kilka ciekawych stylizacji. Jaki wybrać aparat i obiektywy do zdjęć portretowych? Tak naprawdę nie ma aż tak dużego znaczenia, czym będziecie fotografować. Może być to zarówno wypasiony średni format za grube tysiące złotych, ale sprawdzi się nawet mały bezlusterkowiec z jasnym obiektywem. Z mojego punktu widzenia, ważniejsze jest to, żebyście dysponowali dwoma-trzema jasnymi obiektywami, albo jednym jasnym zoomem. Dlaczego mówię o kilku ogniskowych? Głównie ze względu na ostatnio panującą modę, gdzie widzę mnóstwo zdjęć zrobionych przy użyciu tylko długich obiektywów (85, 105, 135 mm), które bardzo mocno rozmywają tło, przez co staje się zupełnie nieczytelne, co zabija klimat sesji. Sam rekomenduję dobór trzech obiektywów – 35, 50 i 85 mm (lub podobne) – mamy wtedy zestaw o trzech zupełnie różnych kątach widzenia, którym jesteśmy zdziałać prawdziwe cuda. A co najważniejsze – decydujemy ile tła chcemy zobaczyć na zdjęciach. Oczywiście szersze obiektywy są nieco trudniejsze, bo musimy kontrolować to, co dzieje się w całym kadrze, ale dzięki temu możemy pokazać, jak wygląda miejsce, które wybraliśmy. Najważniejsze jest to, żebyśmy różnicowali kadry i wrócili z kompletem ciekawych, ale innych od siebie zdjęć. Ja postawiłem na Olympusa E-M1 Mark II z obiektywami 17, 25 i 45 mm f/ Pro. Światło i akcesoria do zdjęć portretowych Nasze pierwsze zdjęcia zrobiliśmy o zachodzie słońca, na łące pod Wrocławiem. Uwielbiam to miejsce za jego różnorodność, lekkość i fakt, że jedzie się tam 20 minut z centrum miasta. Pora zdjęć ma tu ogromne znaczenia. Bardzo lubię fotografować o złotej godzinie, kiedy cienie są długie, światło ma złocisty charakter, a zdjęcia wręcz robią się same. Dodatkowo, o tej porze bez przeszkód możecie fotografować ze światłem świecącym prosto w twarz modelki – jest już zdecydowanie delikatniejsze niż w samo południe. Odpowiednią porę do zdjęć sprawdzicie w aplikacji w Waszym smartfonie – wystarczy zobaczyć, o której godzinie zachodzi Słońce, a na miejsce najlepiej dotrzeć na 2-3 godziny przed jego zajściem. Bardzo przydatną aplikacją może być też np. Sun Surveyor, który dokładnie pokaże przebieg Słońca na niebie. Dzięki temu, fotografując w mieście, zobaczycie czy możecie liczyć na prześwity między budynkami. Dlaczego warto być o tyle wcześniej? Pamiętajcie, że godzina zachodu Słońca mówi o zachodzie za horyzontem, a nie będąc nad morzem, Słońce zawsze wcześniej schowa się za linią drzew czy budynkami, przez co fotografować będziecie zapewne nieco krócej. Co do akcesoriów – koniecznie wyposażcie się w blendę. Blenda to prawdziwy przyjaciel każdego fotografa. Ja wykorzystuję przede wszystkim trzy płaszczyzny – białą, srebrną i transparentną (2 f-stop). Srebrna idealnie przydaje się w momencie, kiedy odbijamy miękkie światło (odbite lub przepuszczone przez warstwę chmur). Efekt jej działania jest zdecydowanie mocniej widoczny niż w przypadku białej płaszczyzny, ale w niedoświadczonych rękach może zrobić więcej złego niż dobrego. Przede wszystkim trzeba unikać świecenia twardym snopem światła od spodu – to spowoduje oślepienie modelki, a światło będzie po prostu bardzo nieprzyjemne. Doświetlenie srebrną blendą pod słońce powoduje nieprzyjemne cienie i zbyt mocne światło. Fot. Jakub Kaźmierczyk Doświetlenie białą blendą jest delikatniejsze, ale wygląda znacznie bardziej naturalnie. Fot. Jakub Kaźmierczyk Biała płaszczyzna świetnie sprawdza się tam, gdzie mamy do czynienia z bezpośrednim światłem, gdzie chcemy nieco wyrównać cienie podczas fotografowania pod światło i ożywić oczy blikiem. Więc tam, gdzie na blendę pada ostre światło słoneczne – powinna być to biała, a nie srebrna płaszczyzna. Płaszczyzna transparentna idealnie sprawdza się tam, gdzie potrzebujemy zrobić cień. Czasem znajdziemy się w sytuacji, gdzie modelka będzie stała w palącym słońcu i nie będziemy mieli możliwości zmiany kadru. Wtedy możemy rzucić na nią cień właśnie blendą z płaszczyzną transparentną – bardzo ładnie rozbije cienie i spowoduje, że światło będzie delikatniejsze. Wtedy warto też sięgnąć pod drugą blendę – odbijającą, aby wypełnić od spodu delikatne cienie. Ale o tym, w dalszej części artykułu. Nasza sesja w plenerze Nasze zdjęcia robiliśmy przez około godzinę, szukając ciekawego tła – drzew, wysokich traw. Tak naprawdę wszystko mieliśmy w zasięgu jakichś 200 metrów od samochodu. Fotografowałem zarówno pod światło, jak i z nim. Bardzo lubię zdjęcia pod światło, bo Słońce świetnie zarysowuje postać, a u Kingi podkreśla blond włosy. Przy tych zdjęciach oczywiście wykorzystywałem blendę – głównie białą, bo jak wspomniałem wcześniej, daje delikatniejszy efekt, szczególnie przy ostrym, bezpośrednim świetle. Fot. Jakub Kaźmierczyk Fot. Jakub Kaźmierczyk Fot. Jakub Kaźmierczyk Wracając do samochodu, zobaczyłem jeszcze światło przeświecające przez liście, które tworzyło bardzo ciekawe wzory. Nie mogłem tego nie wykorzystać, więc tym razem fotografowałem głównie ze światłem, wypatrując tych wzorów na twarzy Kingi przy bliższych portretach i w całej scenerii i na sukience – w tych dalszych. Tak naprawdę wystarczyła nam godzina, żeby zrobić serię przyjemnych, ciepłych zdjęć w ładnym, naturalnym miejscu. Fot. Jakub Kaźmierczyk Fot. Jakub Kaźmierczyk Fot. Jakub Kaźmierczyk Fot. Jakub Kaźmierczyk Portret w miejskim plenerze z błyskiem lampy Kolejną część portretowej sesji w plenerze zaplanowaliśmy na następny dzień. Aby utrudnić sobie zadanie wybraliśmy środek czerwcowego, słonecznego dnia. Słońce jest wysoko nad horyzontem tworząc nieprzyjemne cienie w oczodołach i bezwzględnie wypala nam górną część głowy modelki. Z kolei stawiając modelkę pod światło, tło robi się przepalone, a twarz ginie w cieniu. W tej części sesji z pomocą przyszła lampa błyskowa, a także miejsce, które wybraliśmy, czyli Biblioteka Uniwersytetu Wrocławskiego, a konkretnie jej patio i okolice. To miejsce jest uwielbiane przez fotografów we Wrocławiu, zarówno ze względu na ciekawą architekturę, jak i liczne światłocienie, które ułatwiają fotografowanie nawet w pełnym słońcu. Tak, czy inaczej – ja zdecydowałem się błyskać, walcząc z jasnym tłem, czy cieniem na modelce. Samemu błyskowi w plenerze przyjrzę się głębiej w osobnym artykule, ale w dużym skrócie – im więcej światła słonecznego, tym mocniejszej lampy potrzebujemy, a system HSS będzie na wagę złota, bo odpadnie nam problem z synchronizacją z czasami rzędu 1/4000s. Ja wybrałem lampę Profoto B1 Air TTL 500Ws, która towarzyszy mi już od kilku lat. Oczywiście możecie postawić na inne rozwiązanie, ale według mnie 250 Ws to minimum w takich warunkach. Ile trzeba mieć mocy, żeby przepalić słońce? I tu absolutnie nie ma jednej, dobrej odpowiedzi. Oczywiście, moc lampy ma tu ogromne znaczenie, ale niemniejsze znaczenie ma też modyfikator i odległość. Dla przykładu – gęsty dyfuzor zabierze nam około 2EV światła, a Magnum Reflector, skupiając światło zwiększy jego natężenie o EV. Można zatem powiedzieć, że efektywna moc lampy w pierwszym przypadku spadnie do 125 Ws, a w drugim – wzrośnie do 1700 Ws, a wszystko za sprawą modyfikatorów. Niemniej jednak możemy przyjąć, że 500Ws to taki złoty środek między wielkością lampy, jej poręcznością i ceną, a zakładając np. białego beauty disha i ustawiając lampę w odległości około 2 metrów od modelki jesteśmy w stanie odpowiednio wypełnić cienie. Jak zrobić dobry portret w plenerze? Fot. Jakub Kaźmierczyk W tym miejscu postawiliśmy na mocny, czerwony kombinezon, który miał mocno kontrastować z resztą sceny. Pierwsze zdjęcia wykonaliśmy w dość głębokim cieniu, gdzie za Kingą widać zdecydowanie mocniej oświetlone budynki. Różnica w jasności była potężna, więc ekspozycję ustawiłem tak, aby w tle nadal było jasno, a w cieniu – dość ciemno, ale ten cień został wypełniony przez lampę. Dzięki temu uzyskałem efekt pracy z lampą, który jest mocno widoczny – oczywiście to kwestia gustu, ale tu bardzo mi to pasowało. Na tym zdjęciu zmierzyłem ekspozycję światła zastanego (tła), a dopiero później włączyłem lampę błyskową. Fot. Jakub Kaźmierczyk Taki efekt uzyskałem po doświetleniu Kingi lampą. Jak widać, lampa miała tu wiele do roboty - musiała wypełnić bardzo głęboki cień. Fot. Jakub Kaźmierczyk Kolejne zdjęcia zrobiliśmy obracając się o 180 stopni. Słońce było za plecami Kingi, przez co jej twarz przód niknął w cieniu. Tu z pomocą przyszła lampa, która bez przepalania ekspozycji drugiego planu wypełniła cień z przodu. Dzięki temu, uzyskaliśmy nieco inny, ale nadal ciekawy efekt. Słońce było naszym światłem kontrowym, a lampa zagrała pierwsze skrzypce. Sam najbardziej lubię właśnie takie ustawienie lampy. Przez cały czas naszej drugiej części sesji lampa pracowała między połową, a całą mocą. Do zdjęć nadal wykorzystywałem mojego Olympusa OM- D E-M1 Mark II z obiektywami 17, 25 i 45 f/ Pro. Fotografując pod światło, Kinga niemal w całości zniknęła w cieniu. Fot. Jakub Kaźmierczyk Dzięki użyciu lampy udało się wypełnić ten głęboki cień. Fot. Jakub Kaźmierczyk jak zrobić dobry portret w plenerze Fot. Jakub Kaźmierczyk Fot. Jakub Kaźmierczyk Fot. Jakub Kaźmierczyk Portret w plenerze: miejsko, niebiesko W kolejnej części dnia udaliśmy się na bulwar przy wrocławskim ASP. To bardzo popularne i fotogeniczne miejsce. Godzina 15:00 w czerwcu nadal nie jest najbardziej wymarzona do zdjęć, ale zależało mi na pokazaniu użycia różnego rodzaju blend. Tu zmieniliśmy też stylizację, na delikatny, geometryczny błękitny garnitur. Oczywiście stawiając Kingę w pełnym słońcu mieliśmy problem z twardymi, brzydkimi cieniami, mrużeniem oczu i wszystkim, co złe. W takich miejscach warto po prostu poszukać cienia i tam fotografować. Oczywiście musimy liczyć się z tym, że wtedy jasne tło będzie zbyt jasne – nie mając lampy niestety z tym sobie nie poradzimy. Oczywiście możemy poszukać innego tła, ale w tym przypadku chciałem mieć widok na Ostrów Tumski. Obracając się w drugą stronę, możemy użyć Słońca jako światła kontrowego, ale zdecydowanie nie powinniśmy używać wtedy srebrnej blendy do wypełnienia cieni. Fot. Jakub Kaźmierczyk Zdecydowanie lepiej sprawdzi się biała blenda, która zmniejszy kontrast, a dodatkowo doda życia oczom. W tym miejscu chciałem jednak pójść o krok dalej i użyć dwóch blend. Pierwszą – transparentną umieściłem nad Kingą, rzucając na nią cień. Blendę zamocowałem na statywie oświetleniowym z głowicą kulową. Sama blenda była trochę za mała, bo nie udało mi się przysłonić Kingi do pasa, ale nie miałem wyjścia – rozłożenie dużego panelu dyfuzyjnego nie wchodziło tu w grę, szczególnie w tak wietrzny dzień. Jednak mimo małego rozmiaru cienie zostały ładnie rozbite, choć znów zabrakło mi delikatnego obicia w oku. Tu z pomocą przyszła druga blenda – tym razem biała, którą trzymałem pod twarzą Kingi. Ona dodała sporo światła, dzięki czemu tło nie jest tak jasne jak na pierwszych zdjęciach, a dodatkowo – ożywiła oczy. Tu znów ustawiłem Kingę w pełnym Słońcu - znowu powstaje problem ostrych cieni i przepaleń. Na plus jednak zasługuje dobra jasność tła. Fot. Jakub Kaźmierczyk Tu użyłem blendy transparentnej (2 f-stop), która niestety okazała się trochę za mała, ale za to świetnie poradziła sobie z rozbiciem cieni. Minusem za to jest zbyt jasne tło. Na tym zdjęciu dodatkowo użyłem białej blendy, która ożywiła oczy, a dodatkowo, dodając nieco światła, pozwoliła na delikatne przyciemnienie ekspozycji, co pozwoliło lepiej zbalansować pierwszy i drugi plan. Portret w plenerze: podsumowanie Jak widzicie, fotografia portretowa w plenerze naprawdę nie jest trudna. Bardzo ważne jest przygotowanie do sesji – rozmowa z modelką, makijaż, ciuchy, dobór miejsc. Pójście na żywioł czasem jest dobre, ale nie zawsze. Druga rzecz, do której przywiązałem najwięcej uwagi w tym artykule to światło. Oczywiście najlepiej jest pracować kiedy światło nam pomaga: słońce jest nisko, cienie są długie, a kolory przepiękne. Jednak nie zawsze przyjdzie nam pracować w tak idealnych warunkach, a my fotografowie musimy odnaleźć się w każdej sytuacji. Tu z pomocą przychodzą blendy i lampy, które odpowiednio użyte potrafią zdziałać cuda. Udanych zdjęć! Fot. Jakub Kaźmierczyk Fot. Jakub Kaźmierczyk Fot. Jakub Kaźmierczyk Jakub Kaźmierczyk Fotograf i bloger. Na co dzień realizuje liczne sesje zdjęciowe – nie straszne mu kulinaria, wnętrza czy zdjęcia biznesowe. Jest autorem licznych poradników o fotografii, jak również jednej z największych w Polsce baz wideoporadników o postprodukcji zdjęć. Po pracy spełnia się w sesjach portretowych, kocha podróżować. Jest zakręcony na punkcie gadżetów technologicznych i uwielbia dobrą kuchnię. Twierdzi, że fotografia to najlepsze, czym można się zająć – w końcu łączy się pasję z pracą. Więcej w kategorii: Poradniki PoradnikiZłota i niebieska godzina w fotografii. Czy to najlepszy czas na zdjęcia? PoradnikiZamrażanie ruchu błyskiem w fotografii – jak zrobić to dobrze? PoradnikiWybraliśmy najlepsze pełnoklatkowe bezlusterkowce do 10 tys. zł Rzetelne testy naszych specjalistów Testy3 Legged Thing Punks – sprawdzamy nowe zbuntowane statywy Poradniki3 powody, dlaczego warto wybrać karty pamięci Angelbird Testy4 powody, dla których Fujifilm X-T4 to mistrz uniwersalności Zapisz się do newslettera i bądź na bieżąco

Poradnik fotograficznyWspólnie z innymi fotografami przygotowaliśmy dla Ciebie ten foto-poradnik – znajdziesz tutaj wiele cennych wskazówek, dzięki którym Twoje zdjęcia portretowe będą lepsze:)Najważniejsze poradyNajczęściej spotykane błędyCo ustawić w aparacie?Jaki obiektyw wybrać?Kadrowanie i kompozycjaŚwiatło naturalne i błyskowePomysły na ciekawe zdjęciaCZYTAJ DALEJ Autorzy – foto-poradnik powstał dzięki wspaniałym osobom. Swoimi poradami i doświadczeniem podzielili się: Rafał Lemke || Beata Kubica || Jakub Macioł || Michał Laskowski || Maciek Olszewski || Andrzej Kluczny || Krzysztof Jach || Nikodem Szymański || Marcin Jasiński || Rafal “Edek” Sadura || Matylda Szafrańska || Radosław Adamski || Rafał Siwik || Marcin Muszyński || Mariusz Krawczyk || Janusz Wronka || Aneta Czarnocka-Kanik Korekta i redakcja: Martyna KubickaOpieka mentorska: Tomasz ZienkiewiczZasady dobrego portretuUstaw ostrość na bliższym płytką głębię ostrości – dostaniesz rozmyte modela/modelkę o oddalenie się od z blendy – dzięki niej łatwo rozjaśnisz cienie na twarzy dłuższych ogniskowych, by nie powodować deformacji twarzy. Obiektyw szerokokątny poszerza twarz. Sprawdź to, robiąc sobie selfie smartfonem i przybliż go do modela/modelkę o delikatne wychylenie głowy do przodu, by zmniejszyć ryzyko „podwójnej brody”.Unikaj nienaturalnych póz. Generują one często głębokie zmarszczki i fałdki w miejscach, gdzie normalnie ich nie ma. Na przykład na szyi podczas nadmiernego obrotu „za ramię”Najważniejsze jest spojrzenie, a co za tym idzie – oczy. Odbij w nich lampę, okno lub inne źródło światła. Możesz je również dodatkowo wyostrzyć. Spróbuj wzmocnić kontrasty w postprodukcji przez obrys cieniem wokół źrenic i rozjaśnienie blików bój się odrzucać nijakie zdjęcia. W portrecie chodzi przede wszystkim o emocje. Mimika, która wyraża sztuczny uśmiech, odrzuca odbiorcę. Skup się na atmosferze. Przed sesją rozluźnij modela/modelkę żartem lub rozmową przy kawie. Opowiedz coś o sobie. Posłuchaj czegoś o nim/niej. Bądź człowiekiem, a nie panem o make-up. Nie ma nic gorszego niż szczegółowy retusz zdjęcia w PS, bez grama makijażu. Nawet najskromniejszy, codzienny makijaż ułatwia życie po by model/modelka miała ze sobą szczotkę do włosów. Niesforne, roztrzepane włosy potrafią dodać dużo pracy w modela/modelkę w różnych kierunkach w stosunku do oświetlenia. Patrz, jak zmieniają się układy cieni na twarzy. W plenerze korzystaj z otoczenia. Czasem w mieście ściana budynku potrafi służyć za blendę odbijającą miękko światło słoneczne, a ostre promienie padające tuż w wejściu do tunelu mogą dać łagodne oświetlenie uzyskać fajne, miękkie i ciepłe światło w plenerze, korzystaj z godzin popołudniowych/wieczornych, czyli tzw. złotej chcesz uzyskać miękkie światło, możesz użyć blendy dyfuzyjnej – ustaw ją między słońcem a wykonujesz zdjęcie przy niskich wartościach przysłony, np. f/ ustaw ostrość na bliższe naturalnych ramek, np. czy kadr ma być pionowy, czy się wydobyć charakter fotografowanej się podejść blisko do modela/modelki, tak by skupić się na spojrzeniu. Rozmawiaj z modelem/modelką by przyzwyczaiła się do obiektywu i czuła z naturalnego światła. Pozwoli ci to otworzyć przysłonę do wartości f/ f/ i skupić wzrok odbiorcy na oczach osoby fotografowania w pełnym słońcu. Ostre słoneczne światło jest niekorzystne i powoduje, że pojawiają się ostre musisz fotografować przy ostrym słońcu o 12 w południe, postaraj się znaleźć trochę cienia i tam ustaw modela/ portrecie najważniejsza jest osoba fotografowana. Jeśli w tle panuje bałagan, otwórz przysłonę jak najbardziej, aby rozmyć otoczenie i skupić wzrok widza na temacie kontakt 🙂 Rozmawiaj z modelką. Rozmowa buduje relację, rozluźnia. Oswaja modelkę, szczególnie tą początkującą. To przekłada się na lepsze zdjęcia. Dobrą atmosferę możesz też zbudować dobrą to przede wszystkim przedstawienie danej osoby na fotografii, a więc ukazanie jej emocji i cech charakteru (z wyłączeniem sesji komercyjnych, gdzie za portretowaną osobą stoi marka firmy czy produktu). Im prościej, tym lepiej. Aspekty techniczne są ważne, ale dobry portret mówi nam coś o danym człowieku. Oczy są w portrecie najważniejsze. Dalej mimika/wyraz twarzy i oświetlenie (w zależności od tego, jak osobę chcemy przedstawić), być może jakieś przedmioty, które o osobie portretowanej coś nam powiedzą i przez to nadadzą narrację błędy w portrecieGłębia ostrości, ustawienie ostrości na wszystkim: uwaga odbiorcy ląduje nie tylko na portretowanej osobie, ale również na detalach w tleObiektyw: Użyłeś szerokiego obiektywu i twarz wygląda niekorzystnieKadrowanie: głowa jest w środku kadru, przez co pozostawione jest zbyt dużo przestrzeni u góry zdjęcia,brak przestrzeni w kadrze, w kierunku, w którym patrzy modelka/model (choć możesz skutecznie i ciekawie łamać tę zasadę przy kadrach „filmowych”, pozostawiając wolną przestrzeń „za plecami”),cięcie w połowie czoła i obcinanie Portret zrobiony ze zbyt niskiej lub zbyt wysokiej pozycji (np. w portrecie dziecięcym). W połączeniu z szerokim kątem powoduje to, że model/modelka wygląda nienaturalnie. Kompozycja: na przykład kiedy przypadkiem wywołane jest złudzenia drzewa wystającego z głowy 🙂Wybór trudnego miejsca do zdjęć: zbyt dużo szczegółów i rozpraszaczy sprawia, że model/modelka „ginie” na niekorzystnym tle. Ekspozycja: prześwietlone tło i niedoświetlona mocne światło daje ostre i bardzo kontrastowe cienie na twarzy. Uwydatnia też wszystkie niedoskonałości. Z kolei brak odpowiedniej ilości światła może spowodować, że zdjęcie będzie na tyle niedoświetlone, że podciąganie ekspozycji w późniejszej postprodukcji spowoduje dużą utratę jakości zdjęcia. Ostrość: np. na dalszym oku, czole, nosie, kontaktu z osobą portretowaną: fotograf często skupia się bardzo na technicznych sprawach, zapominając o tym, że fotografuje CZŁOWIEKA, który stresuje się sytuacją. W konsekwencji portret może wyjść technicznie doskonały, ale pokazujący osobnika idącego na ścięcie 🙂 Brak „catchlighta” w oku: odbłysk światła w oczach dodaje im życia, bez nich oczy wydają się ciemne i „płaskie”.Próba pokazania i osoby i interesującego otoczenia jednocześnie: portret powinien się skupiać na osobie. Cytując: „jeśli podobają Ci się te malownicze drzwi za modelką, wyrzuć modelkę i zrób fotkę drzwi”. Jeśli robisz portret, skup się na tym, aby osoba wyglądała jak najlepiej. To, co jest za nią lub obok niej nie powinno odciągać portretowa – ustawienia aparatuTryb ostrzenia: włącz detekcję twarzy lub, jeśli masz taką możliwość, detekcję bliższego niską wartość przysłony. Czas i ISO dobierz tak, by ekspozycja była automatycznego trybu portretowego w aparacie. Tryb automatyczny nie ustawi niczego lepiej, niż sam możesz to zrobić. Jeżeli zaufasz automatyce aparatu, nigdy nie będziesz miał pewności, na jakie parametry zdecyduje się osoba się nie porusza podczas wykonywanych zdjęć, możesz zejść z czasem do 1/60 s. Dobrze jest jednak robić zdjęcia z czasem krótszym – jeśli to robisz zdjęcia pozowane, nie włączaj elektronicznej bezgłośnej migawki. Niech modelka/model wiedzą, kiedy jest zrobione zdjęcie i kiedy mogą zmienić uchwycić naturalne emocje w portrecie z reportażu – staraj się nie zwracać na siebie uwagi. Najlepiej byłoby włączyć elektroniczną migawkę i nie używać obiektyw do portretu? Fot. Krzysztof JachNikon D7100 + Sigma 105 mm (f/ 1/125 s, ISO 100)Wykorzystanie w portrecie obiektywu makro. Staraj się używać jasnych szkieł, najlepiej „portretowych” o ogniskowych 50 mm dla croppa lub 85 mm dla pełnej posiadasz obiektyw do makro (ogniskowe 90 mm, 105 mm lub 150 mm), to nie bój się użyć go do portretów. Takie obiektywy świetnie sprawdzają się przy portretach. Jeżeli nie dysponujesz szkłem typowo portretowym, możesz również zrobić dobry portret np. obiektywem 24 mm. Ale uwaga: jeżeli takim obiektywem zrobisz bliski portret, w którym całość kadru wypełnia twarz, najprawdopodobniej proporcje będą niekorzystne. Jeśli odsuniesz się od modelki/modela na 2-3 metry, proporcje twarzy będą już naturalne, a zdjęcie możesz przyciąć. W większości przypadków rozdzielczości matryc w aparatach są na tyle duże, że zdjęcie i tak po przycięciu będzie miało wystarczającą jakość nawet do wydruku. Wadą tego rozwiązania będzie ostrość na całym zdjęciu – również w tle. Zasada ta dobrze sprawdzi się w telefonach, gdzie najczęściej są obiektywy kadrować portret? Zasady kompozycjiZwróć uwagę, żeby z głowy nie wystawał słup lampy czy znaku. Żeby z ucha nie wychodziła sztacheta od płotu 🙂 Fot. Rafał Lemke Nieudane zdjęcie dla pokazania jak nie należy robić. 2. Trzymaj porządek w kadrze. Śmietnik, trzepak, sterta gruzu czy pranie w tle zniszczą najlepszy portret. Fot. Rafał Lemke Tak też nie rób 🙂3. Pamiętaj o mocnych punktach zdjęcia. Postaraj się, żeby znalazło się w nich coś ważnego, np. głowa modela/modelki lub jeśli kadr jest ciasny – Odbita postać jest w mocnym Nie bój się kadrować centralnie, czasami może dawać to bardzo dobre efekty. Fot. Marcin JasińskiPrzykład centralnego kadrowania6. Nie skracaj perspektywy. Ręka, łokieć, czy noga wyciągnięta w stronę aparatu prawie zawsze wygląda niekorzystnie, krócej. Poproś modelkę, by ustawiła te części ciała prostopadle do Staraj się nie ucinać kadru w zgięciach (łokcie, kolana, nadgarstki). Nie ucinaj drobnych części ciała (uszy nos palce, stopa).8. Jeśli stoisz wyżej (perspektywa ptaka) niż fotografowana osoba, wgniatasz ją w ziemię i ją pogrubiasz. Jest to jeden z częściej występujących błędów w fotografii małych dzieci. Jeśli jesteś niżej (perspektywa żaby), postać będzie nienaturalnie wyciągnięta. Najbezpieczniej jest robić zdjęcie z poziomu osoby fotografowanej (perspektywa prosta). Możesz również użyć pespektywy, aby osiągnąć oczekiwany efekt na zdjęciu. Fotografując z góry, pokazujesz uległość osoby fotografowanej, a fotografując z dołu – jej Możesz zastosować zasady trójpodziału lub złotej proporcji, lub tak, aby dwa przecięcia były na modelu. Model będzie w ⅔ kadru. Możesz też użyć złotej spirali. Jeśli modelka patrzy w bok, zostaw miejsce po stronie, w którą Nie zawsze musisz dobierać idealnie naświetloną ekspozycję. Możesz zrobić zdjęcie również w wysokim kluczu (high key), gdzie na zdjęciu będzie dominowała biel, albo zdjęcia w niskim kluczu (low key), gdzie będzie dominowała czerń. W takich zdjęciach histogram będzie niemal całkowicie po prawej lub po lewej stronie, ale może to być doskonałe zdjęcie. Low key jest też sposobem, gdy mamy mało światła, a nie chcemy podbijać ISO, czy użyć lampy – na przykład w – światło naturalne i błyskoweNie ustawiaj światła idealnie na wprost, by portret nie wyszedł „płasko”. Nawet gdy masz jedno źródło światła, ustaw lekko z boku lub z góry, by nadać trójwymiarowość. Jeśli jednak już się na to zdecydujesz — podkreśl cienie. Mogą w tym pomóc czarne blendy po bokach lub tzw. murzynki, czyli duża czarna powierzchnia, która pochłania światło odbite od otoczenia, co dodaje cienie po bokach postaci. Fot. Beata Kubica – PhotoKubicaZdjęcie jest przykładem na dodanie głębi przez ustawienie światła bocznego. Cienie są delikatne ale wyraźnie podkreślają sylwetkę. Fot. Maciej Olszewski Źródłem światła jest tu okno naprzeciw modelki. Z boku zostały zawieszone dwie czarne blendy, żeby obrysować postać cieniem i odciąć ją od jasnego tła. Fot. Michał LaskowskiModelka: Ola Ustaw modelkę przy oknie. Daje to naturalne, miękkie i przyjemne Często zdarza się, że podczas zdjęć w plenerze w dzień z lampą błyskową ogranicza nas czas synchronizacji lampy. W zależności od modelu aparatu jest to zakres między 1/180 a 1/250 sekundy. Nie możemy wtedy robić zdjęć z lampą przy czasach krótszych niż ta wartość (np. 1/500 s.). Jeśli nie zależy nam na rozmyciu tła, przymykamy przysłonę do dużych wartości (np. f/18). Ten zabieg umożliwia nam ustawienie poprawnego czasu, aby nasza lampa zadziałała. Jeśli jednak chcemy rozmyć tło, mamy dwie możliwości. Pierwsza to użycie lampy, która współpracuje z krótkimi czasami naświetlania (HSS Canon, Auto FP Nikon), działa ona przy czasach nawet 1/8000 s. Niestety, o ile można kupić niedrogą lampę z tą funkcją, to bezprzewodowe wyzwalacze przenoszące HSS są dużo droższe od takich bez tej opcji. Druga opcja jest o wiele tańsza. Polega na założeniu na obiektyw ciemnego filtra ND, który skutecznie ogranicza dopływ światła do obiektywu. Dzięki temu możemy wydłużyć czas naświetlania i zmniejszyć przysłonę, aby rozmyć tło. 3. Pamiętaj: flash bardzo fajnie zamraża ruch. W większości przypadków, kiedy ruch nie jest bardzo szybki (trzeba wtedy użyć lamp błyskowych z bardzo krótkim czasem błysku) możemy zamrozić ruch nawet lampą reporterską. Na zdjęciu poniżej dwie osoby rzucały karty z góry, a flash zatrzymał ruch kart. Dzięki takim trickom możesz otrzymać ciekawe efekty przy portretach. Fot. Marcin Jasiński „Cyganka” Przykład zatrzymania ruchu przez na zdjęcia portretowe Fot. Beata Kubica – PhotoKubicaInspiracje inną epoką np. lata 70’. Zadbaj o otoczenie, klimat, odpowiednie światło i strój. Długie włosy dają dużo możliwości w stylizacji. Przykład: kobieta leżąca na plecach z włosami układającymi się w różne długimi włosami części twarzy i modowa bez makijażu (zobacz taką sesję Christiny Aguilery)Portrety z gadżetami dają niemal nieograniczone możliwości, np. możesz wykorzystać rzeczy, które są pasją portretowanej z chlapiącą wodą, proszkami, więcej?Zostaw swój email – wyślę Ci od czasu do czasu kolejne nowościSPRAWDŹ MOJE KURSY FOTOGRAFICZNE

ዲφесл озум	Кеቁωպовсир րе псըκኟгω
Լат κапеዉንβխና	Ըкችηеչፁշ фէφе
Ուвኟрաт дፔ	Оπуη бዡςጁքէς
Αхиሺосуβе γፑդаղаф խгጷчሁхሄцጿ	ጩсниզէ ևслиηуχ